روند جهانی روبه رشد شهرنشینی در یکی از دو قرن گذشته نمایانگر تضعیف جایگاه روستاها و بروز چهره نوینی از نظام استقرار فضایی و توزیع جمعیت در نقاط مختلف جهان بوده است. اینکه روستانشینی سیری رو به اضمحلال را طی می کند و یا قوام یافتن نهضت سبز، ارتقا دوباره فضاهای روستایی را به دنبال خواهد داشت از دیدگاه نظری قابل تامل می باشد. در کشور ما علی رغم روند سریع توسعه شهرها و افزایش سهم جمعیت شهری در دهه های اخیر، با احتساب عملکرد اقتصادی، ماهیت، سیما و ساختار کالبدی نقاط شهری جدید، هنوز هم وزن و اعتبار روستاها قابل ملاحظه است.در این نوشتار عدم تعادل در توزیع جمعیت، مهاجرت های بی رویه، بی نظمی در سازمان فضایی سرزمین، تعرض به محیط زیست، ناهنجاری های اجتماعی، فرهنگی و عدم جوابگویی امکانات و خدمات رفاهی، عوامل عمده بروز چالش ها و عدم توازن میان محیط های شهری و روستایی معرفی شده و برنامه ریزی جامع توسعه اقتصادی، اجتماعی و فضایی کشور با در نظر گرفتن ظرفیت ها و ویژگی های مناطق در چهارچوب توسعه یکپارچه و هماهنگ نقاط شهری و روستایی، به عنوان پاسخی برای مفاهمه شهر و روستا و ایجاد تعادل در عرصه های زندگی شهری و روستایی معرفی نماید.